elveda...

dokundu kalbime dokunur gibi yavaş tedirgin ,
gözyaşlarımı silemedi,öyle çoklardı ki,
bulutların sakladığı güneşi arar gibi baktı gözlerime
 ışık vermek için karanlıkta kalmış yüreğime
sıcacık elleri küçük bir çocuğun saçlarını okşar gibi
okdar güvenli tutuyordu ellrimi
hiçbirşey söylemiyordu
belki  dikenler saplanırdı acı sözleriyle ruhuma
ya herkese baktığım gibi bakarsam artık ona
sözlerim bir melodi gibi gelmezse ruhuna
belli korku sarmıştı onuda
gözlerini yavaşça kaplıyordu karanlık ve hüzün birarada
gözkapakları kapandı yavaşça
set çekti gözyaşlarına
bir tanesi düşerse yanağına
hiç kimsenin görmediği bir yönü çıkardı ortaya
istemedi sakladı benden
izin verdim bende ona
bir süre bakmadım gözlerine yüzüne
bu süre uzun sürmedi belki de daha fazla durmak istemedi
kalktı usulca
elvedayı sesi değilde elleri söyledi ellerime
anladı onlarda sıktı ellerini fazla değil onaylar gibi
ve gidişi soğuk kış günü yakan gidişi...